Objawienie i budowa kościoła
Historia objawienia i budowy kościoła „Nad Dołkiem” przekazana została nam w zeznaniach mieszkańców Przyłękowa będących w jakiś sposób związanych z osobą Wojciecha Stefki, lub pamiętających początki kultu Matki Boskiej na wzgórzu zwanym Bugajem. Do nich należą w pierwszym rzędzie najbliżsi krewni Stefki, jego wnuczka Anna Prochownik, kuzyn Andrzej Żak. Poza tym byli to sąsiedzi, pasterze, znajomi jego samego lub żony i córki. Niektórzy należący już do młodszego pokolenia zeznania swoje oparli na przekazanych im relacjach ze strony ojców jak np. bracia Józef i Karol Englert. Wszystkie one zaprotokołowane i zredagowane językiem prostym, bezpośrednim, budzącym zaufanie są zgodne w zasadniczych faktach, różnią się niekiedy tylko drobnymi detalami. Większość relacji dotyczy osoby samego Wojciecha Stefki, jego pobożności, ciężkiej, nieznanej choroby córki i jej cudownego uzdrowienia. Inne zeznania rzucają światło na proces budowy kapliczki, a potem kościoła. W każdej relacji jest mowa o nagłym pojawieniu się wody obok kapliczki i jej cudownych, uzdrawiających właściwościach. Mieszkańcy Przyłękowa i okolicznych wsi, a także coraz liczniej pojawiający się pielgrzymi nie mieli żadnych wątpliwości, że łąka na Górce, gdzie stanął kościół była wybrana przez Matkę Bożą. Wiarę tę potwierdzały ustawicznie, za Jej pośrednictwem doznane i wyproszone łaski.
Po wojnie kościół na górze objawień wzbogacono dzwonami, poświęconymi uroczyście w dniu 9 listopada 1947 roku. W dwa lata później dobudowano do kościoła zakrystię. Nowy etap w historii sanktuarium przyłękowskiego rozpoczął się w roku 1953 kiedy świątynię jako filię parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu, objęli księża salezjanie. Jednocześnie powierzano im pracę duszpasterską na terenie najbliżej położonym kościoła, obejmującym Przyłęków, Świnną, Komornik i Kiełbasów. W latach 1954 – 1955 ksiądz Andrzej Świda salezjanin, pierwszy kustosz sanktuarium przeprowadził akcję składania zaprzysiężonych zeznań, o których była już mowa, wśród mieszkańców Przyłękowa jeszcze żyjących i pamiętających historię kultu Matki Boskiej na górze przyłękowskiej.
W roku 1964, 30 maja modlił się tu w kościele metropolita krakowski ks. Karol Wojtyła, gdy wizytował parafię Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu. Do ważnych dat w historii sanktuarium na górze przyłękowskiej należy dzień 2 lutego 1985 roku, kiedy decyzją metropolity krakowskiego ks. kardynała Franciszka Macharskiego erygowana została w Przyłękowie parafia. Księża salezjanie, którym powierzono duszpasterstwo na terenie tej parafii rozwinęli w znaczny sposób kult Matki Boskiej i ukierunkowali go ku czci Maryi Wspomożycielki Wiernych patronki swojego Zgromadzenia.
Dla wyjaśnienia można nadmienić, że w roku 1815 papież Pius VII zaprowadził święto Najśw. Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych (Auxilium Christianorum) wyznaczając na jego obchód dzień 24 maja. Było to wotum, podziękowanie papieża za powrót do Rzymu właśnie w tym dniu 1814 roku po pięcioletnim uwięzieniu go przez cesarza Napoleona. Z kolei kult Maryi Wspomożenia Wiernych rozwinął św. Jan Bosco założyciel salezjanów.
